دانشکده تغذیه و علوم غذایی
افزایش ماندگاری مواد غذایی با استفاده از پلی ساکاریدهای میگو و خرچنگ
افزایش ماندگاری مواد غذایی با استفاده از پلی ساکاریدهای میگو و خرچنگ
بستهبندی غذاها معمولا از ترکیبات شیمیایی مبتنی بر پلیمرهای مصنوعی مانند پلیاتیلن و پلیپروپیلن ساخته میشوند. این مواد، برای محیط زیست نیز مضر هستند و تجزیه آنها به زمان زیادی احتیاج دارد.
بستهبندی مواد غذایی باید از غذا محافظت کند و حاوی مواد سمی که غذا را آلوده میکنند، نباشد. از سوی دیگر، این بستهبندی باید بدون این که ردی از خود در محیط زیست به جا بگذارد، تجزیه شود.
پژوهشگران توانستند با استفاده از پلیساکاریدها، چنین پوششی را برای بستهبندی موادغذایی ابداع کنند. پلیساکاریدها، تاثیر منفی بر سلامت انسان ندارند و غیرسمی و قابل تجزیه زیستی هستند.
این پوششهای آنتیباکتریال، مبتنی بر "کیتوسان"(Chitosan) هستند. کیتوسان، نوعی پلیساکارید است که در پوسته میگو و خرچنگ یافت میشود. این پوشش، برای سلامتی انسان ضرری ندارد و یک لایه نازک و غیرسمی را شکل میدهد که قابل تجزیه زیستی است. این لایه، رنگ یا طعم خاصی ندارد و میتواند ماندگاری محصولات غذایی متفاوت را بین 5/2 تا هشت برابر افزایش دهد.
این پوششها پس از استفاده، بدون صدمه زدن به محیط زیست تجزیه میشود./ف نوروزی فرد
پایان خبر
نظر دهید